تو بین منتظران هم عزیز من، چه غریبی

عجیب‌تر، که چه آسان نبودنت شده عادت

چه بی‌خیال نشستیم، نه کوششی، نه وفایی

فقط نشسته و گفتیم؛ خدا کند که بیایی